Januari 2013: Florence was Mariannes allereerste patiënte in Bumba. Het 18-jarige meisje had na een keizersnede een grote infectie opgelopen. Haar toestand was zo ernstig, dat het er na 3 corrigerende ingrepen naar uitzag dat Florence het niet zou halen. De wondzorg was dan ook erbarmelijk: veel te weinig instrumenten en onafdoende sterilisatie. Instrumenten werden overgoten met een beetje alcohol en een brandende lucifer deed de rest. Met één enkel pincet ging men van patiënt naar patiënt.
Dokter Trésor startte als arts in het ziekenhuis op de dag dat Mark en Marianne er aankwamen. De eerste ziekenhuisronde maakte al snel duidelijk dat het een uitdaging zou worden om de infecties te bestrijden. Alle patiënten hadden etterende wonden. Niet verwonderlijk: alle patiënten werden behandeld met dezelfde instrumenten.
De jonge Florence kreeg een keizersnede van dokter Trésors voorganger. Die arts verdween zowat met de noorderzon op het ogenblik dat Marianne en Mark in Bumba aankwamen. Ze hebben hem dan ook nooit ontmoet. Hij liet echter wel een pak werk achter. Niet alleen liet de wondzorg enorm te wensen over, ook moest dokter Trésor veel corrigerende ingrepen doen.
De operatie bij Florence was duidelijk niet echt correct verlopen; er waren heel wat complicaties. Sommige dagen was het nodig om haar wonde tot 8 maal toe te verzorgen. Dokter Trésor deed tijdens die eerste dagen verschillende corrigerende ingrepen. Het was heel ontmoedigend. Florence was zo verzwakt, dat ze nauwelijks naar haar baby om kon kijken.
Verschillende ‘centres de santé’ en scholen uit de buurt hoorden dat er blanken aan het werk waren in het Centre de Santé van de parochie Notre Dame. Zij zonden prompt hun personeel en leerlingen om te kijken hoe een wonde steriel verzorgd kan worden. Florence werd dan ook iedere morgen omringd door een schare nieuwsgierigen.
Tijdens die drie weken dat Marianne het meisje verzorgde, was haar toestand allesbehalve stabiel. Florence sprak enkel Lingala, het plaatselijke dialect, en de conversaties verliepen dus met gebaren en mimiek. Er ontstond snel een speciale band. Toen Marianne naar België terugreisde, was het dan ook een pijnlijk afscheid: Marianne wist niet of Florence het zou halen, en of ze elkaar zouden terugzien.
Toen Marianne vijf maanden later voor de tweede keer naar Bumba ging, werd zij in het ziekenhuis warm verwelkomd door een geëmotioneerde en gezonde Florence en haar schattige baby!
Om het lokale verplegend personeel te tonen dat het mogelijk is om mét de nodige kennis én het nodige materiaal wondzorg steriel uit te voeren, werden afspraken gemaakt. Dokter Trésor, de nieuwe en heel bekwame arts, voerde alle ingrepen uit, terwijl Marianne alle wondzorg op zich nam.
De verpleegkundigen stonden versteld: de patiënten kregen geen infecties en konden sneller ontslagen worden.
Bij Mariannes vertrek werden nieuwe afspraken gemaakt: Marianne zou zorgen voor het broodnodige wondzorgmateriaal én terugkeren voor verdere opleidingen. De verpleegkundigen echter moesten ondertussen de aangeleerde technieken nauwgezet toepassen.
Het lukte! Bij Mariannes tweede bezoek, vijf maanden later, waren er nog nauwelijks infecties. Het verplegend personeel was terecht fier en Marianne terecht blij…
Dit gaf de boost om verder te werken.
Reactie plaatsen
Reacties