Historiek van het project: voortdurende evolutie

In januari 2023 is het tien jaar geleden dat de eerste stap gezet werd naar ‘Een hart voor Bumba vzw’ en we willen van dit moment gebruik maken om ons partnership voor te stellen.

Verpleegkundige Liesbeth Govaerts vertelt:“In januari 2020 reisde ik voor het eerst naar Bumba, DRC. Een reis waar ik zeer lang naar uitgekeken had, een unieke kans om te proeven van het Congolese leven en de cultuur. Ik prees mezelf enorm gelukkig om dit te ervaren. Dankzij Een hart voor Bumba vzw werd deze droom werkelijkheid.Gedurende een maand heb ik me toen ingezet in het ziekenhuis Notre Dame. Ik heb enorm veel bijgeleerd over de zorgen die het ziekenhuis te bieden heeft. Ik werd er zeer warm ontvangen en kon heel wat opdrachten (medisch, infrastructureel, enz.) tot een goed einde brengen, in samenwerking met het lokale personeel. Dit vormde bij momenten een grote uitdaging.Bijna 3 jaar later kon ik uiteindelijk terugkeren naar mijn geliefde Bumba. Door de covid-pandemie moest ik langer dan voorzien wachten, maar uiteindelijk was het moment daar, eind november 2022. Deze keer was het een korte missie en vertrok ik in het gezelschap van Bert Jacobs, een gepensioneerde fluitist die in Congo geboren werd. We hebben zeer fijnsamengewerkt en Berts enthousiasme was enorm. In overleg met het personeel kwamen we op de idee om ons te richten op het vergroten van gezondheidspreventie. Onze nieuwe vrijwilliger Bert nam enkele filmpjes op over diabetes, hypertensie en het belang van een goede opvolging tijdens de zwangerschap, vaccinatie, enz. De onderwerpen werden door het lokale personeel uiteengezet in het Lingala, zodat de informatie voor iedereen toegankelijkis. Een groot succes!Ik kijk uit naar een volgende missie en kan met enige trots zeggen dat ik mijn hart aan dit mooie hospitaal ben verloren, met dank aan Een hart voor Bumba vzw!

Heel de ploeg vrijwilligers van ‘Een Hart voor Bumba vzw’ hield het hart vast, toen corona alle reismogelijkheden ineens overhoop gooide. 

Eind november 2019: Francesca en ik zijn een week terug uit Bumba. Een bewogen periode die voorbijgevlogen is, te kort was om ons programma af te werken, maar vooral ook zeer intens was.

Bumba, zondag 10 november. Honderden vogels kwetteren vrolijk in de grote mangoboom van de procure. Het is nog pikdonker, ze voelen de ochtend trillen in de lucht. Het is pas 4.45 u. Nog een half uurtje en de zon komt op. Ik voel me heerlijk ontspannen, het was dan ook (eindelijk) een verkwikkende nachtrust. Geen stortregens, geen gedonder, geen spanning over vluchten, transport… én al 2 dagen in Bumba achter de rug die alleen maar veelbelovend zijn.

Stralende gezichten in Bumba: de zonnepanelen zijn gearriveerd en werden in maart en april 2019 geïnstalleerd door twee Belgische ingenieurs, Johan Berghman en Paul Pieters, ook vrijwilligers van ‘Een hart voor Bumba vzw’. Vooral voor het ziekenhuis een belangrijke stap, want ze kunnen er nu zelfstandig werken, met hun eigen energiebron: de zon!

Twee gynaecologen uit Eeklo hebben zich geëngageerd om Dr. Eugène te gaan helpen, op te leiden en nieuwe technieken aan te leren. Daarna wil Dr. Eugène zich ook verder specialiseren in urologie.

In januari werd ‘Een hart voor Bumba’ omgevormd tot een VZW, zodat het project beter gestuurd en georganiseerd kon worden. Deze aanpassing opende ook de deuren voor betere financiële en praktische ondersteuning.

Een nieuw anesthesietoestel werd aangekocht. Voortaan was het mogelijk een gedegen anesthesie toe te dienen, de patiënt van zuurstof te voorzien en op een professionele manier op te volgen. En als Francesca in Bumba is, staat zij in voor de begeleiding van artsen in opleiding.

Door het werk van de vrijwilligers ontwikkelde het ziekenhuis meer mogelijkheden. Er was meer en degelijk materiaal, er waren opleidingen. Door betere wondzorg herstelden patiënten sneller. Deze ontwikkelingen en de gedrevenheid van Dr. Trésor Likenge, een ervaren arts, maakten dat het patiëntenaantal gestaag opliep. Het aantal patiënten dat maandelijks voor consultatie, behandeling, bevalling of operatie langskwam, liep op tot 600 à 800. Dat betekende heel veel werk voor Dr. Trésor.

Sien Cappon en Charlotte L’Ecluse, twee jonge enthousiaste vroedvrouwen uit Gent, werkten gedurende een aantal maanden als vrijwilligers in Bumba. Met heel veel energie brachten zij hun kennis en ervaring over in de materniteit en in het ziekenhuis. Zij gaven ook les in het college.

Vroedvrouwen Sien en Charlotte uit Gent zorgden echter voor broodnodige bijscholing aan de lokale vroedvrouwen.Sien en Charlotte merkten bij de start van hun vrijwilligerswerk in Bumba in 2014 al vrij snel dat de kennis of kunde van de lokale vroedvrouwen heel wat te wensen overliet. Ze organiseerden daarom kleinschalige workshops over het gebruik van de doptone (elektronisch apparaat om de foetale harttonen te beluisteren), neonatale reanimatie, het gebruik van oxytocine om de weeën te stimuleren tijdens de arbeid, het plaatsen van infuuskatheters, enz...