Een nieuwe collega voor Dr. Trésor
Door het werk van de vrijwilligers ontwikkelde het ziekenhuis meer mogelijkheden. Er was meer en degelijk materiaal, er waren opleidingen. Door betere wondzorg herstelden patiënten sneller. Deze ontwikkelingen en de gedrevenheid van Dr. Trésor Likenge, een ervaren arts, maakten dat het patiëntenaantal gestaag opliep. Het aantal patiënten dat maandelijks voor consultatie, behandeling, bevalling of operatie langskwam, liep op tot 600 à 800. Dat betekende heel veel werk voor Dr. Trésor.
Dr. Eugène Pandala, zoon van een van de vroedvrouwen, begon fulltime mee te werken en werd een absolute meerwaarde. Deze zeer enthousiaste arts fungeert ook als spreekbuis tussen het ziekenhuis en het bestuur van de vzw in België. De komst van deze tweede dokter betekende ook dat beide artsen regelmatig beurtelings bijscholing kunnen volgen in Kinshasa.
Twee nieuwe watertorens
Er werden twee nieuwe watertorens gebouwd, één aan de materniteit en één aan het operatiekwartier. De technische dienst van pater Carlos zorgde ervoor dat water voortaan uit de kraan kon worden gehaald.
De oude watertoren stond ver van de paviljoenen en was al jaren dichtgeslibd. Het water moest, met een lang touw, emmer per emmer bovengehaald worden uit de waterput. Het werd ook emmergewijs over de 6 paviljoenen verdeeld. De nieuwe watertorens en waterverdeling maakten het werk niet alleen veel gemakkelijker, maar vooral veel hygiënischer.
Nieuwe verbrandingsoven
Er werd een nieuwe, degelijke verbrandingsoven gebouwd met grill én deur. Zo werd opnieuw een bron van besmettingsgevaar uitgeschakeld.
Voorheen werd alle materiaal uit de operatiezaal (papier, bloederige en etterige verbanden, naalden, ampullen, spuitjes) in een klein putje van zo’n 50 x 50 cm gegooid. ’s Avonds werd dat materiaal dan verbrand. Glas en naalden bleven liggen en belandden vaak in een moestuin, op de weg… met alle besmettingsgevaar vandien.
Reactie plaatsen
Reacties